à ta santé, à ta vie, à tes amours!
Op jouw gezondheid, op jouw leven, op jouw liefde(s). Zo zei Machteld het 25 jaar geleden vooraleer ze een nipje van haar glas witte wijn nam. Het waren blijkbaar de dingen die echt belangrijk waren in haar leven waarop ze dronk.
Ondertussen is er heel wat drank gevloeid, heeft het leven ontelbare levenslessen prijs gegeven en ja…zijn er menige liefdes gekomen, gegaan en soms gebleven.
Liefde… smelten we er niet allemaal voor!
De extase, het ultieme, het avontuur, het ideaal,…want dat is toch wat we zoeken in die liefde, is het niet? Of de standvastigheid, de integriteit, het vertrouwen, de rust en de veiligheid!
Ooit las ik in een boek dat je bij het zoeken naar de ideale partner, de ideale kind-ouder relatie of de ideale zakenpartner je best een lijstje maakt van alle eigenschappen, karaktertrekken en waarden die die persoon zou moeten bezitten om hem of haar voor jou tot een “match” te maken.
Vervolgens kan je dan best die gegeerde eigenschappen in jezelf ontwikkelen zodat je een match wordt voor jezelf en de gewenste eigenschappen doorheen jezelf laat reflecteren als een spiegel waarin de ander zichzelf kan vinden. Of eenvoudiger gezegd; soort zoekt soort!
Had ik dat maar geweten 25 jaar geleden…wat vond ik ze geweldig…die stoere binken met hun egoïstische trekjes, die dominante zakenpartners met hun truken van de foor om dan nog niet te spreken van de rijkelui-dochters die veel sjieker waren dan ik! En nog steeds als ik een spannende film zie met zo’n gewelddadige machoheld of een show met één of ander topmodel dan ga ik soms nog wel eens mee in die zweem van sympathie zonder het vaak te beseffen.
Verliefdheid, aantrekking lokt je onder het mom van liefde vaak mee in de tegengestelde energie van een ander. Zo pakken de nozems de lieve brave meisjes, de bazige vrouwen pakken de behulpzame, zorgende mannen en de aanbeden topmodellen slepen de rest van de (vrouwelijke) wereldbevolking mee in een roes van jaloezie en ontevredenheid.
Wat eerst zo lieflijk leek wordt later de hel. Een “Paradise bij the dashboardlight!”
Of je gaat in aanvaarding en legt je neer bij de overtuiging dat het leven niet altijd over rozen loopt en dat liefde geven en nemen is.
Een compromis dus! En dat is nu net wat liefde niet is.
In de coaching trajecten starten we meestal vanuit een persoonlijke problematiek waarin de coachee langzaam maar zeker gaat beseffen dat het probleem niet in de buitenwereld ligt maar wel in een gebrek aan eigenliefde.
– Je vriend(in) die achter je rug praat
– De poetsvrouw die haar werk niet naar behoren doet
– Je collega die je onterecht antwoordt of die je eisen oplegt
– De erkenning voor je werk die steeds weer naar een ander gaat…
Het zijn allemaal (kleine) dingen die ons tonen dat we nog niet genoeg van ons zelf houden.
Wat is liefde dan wel!
Liefde is alles. Ze is heel, volledig en heeft niets of niemand nodig! Mensen en dingen zijn er enkel om haar te reflecteren. (in een glimp of in volle aanschijn! 🙂